Tο μέλλον διαρκεί πολύ… το μέλλον όμως ξεκίνησε
Γράφει ο Παναγιώτης Κουμουνδούρος

Σε αντίθεση με τις παραισθήσεις του Σαμαρά, την ιστορικότητα της στιγμής και τον διεθνή αντίκτυπο όσων συμβαίνουν από το μεσημέρι της Δευτέρας στην Ελλάδα, τα «αισθάνονται» όλοι. Περισσότερο ίσως κι από μας, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας σε ολόκληρη την Ευρώπη, που πανηγυρίζουν το άνοιγμα του δρόμου για την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στην ήπειρο στα χρόνια της κρίσης: η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το βασικό αυριανό δικό τους επιχείρημα. Με την αίσθηση αυτής της ιστορικότητας και της εμβέλειας των γεγονότων, με την επίγνωση των δυσκολιών ως τις 25 Γενάρη, και κυρίως μετά, έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε που η τρομολαγνεία και οι εκβιασμοί, οι στημένες συνεντεύξεις και τα ψυχροπολεμικά πρωτοσέλιδα, οι κρυφές και φανερές πολιτικές συναλλαγές – όλα τέλος πάντων τα νοσηρά τερτίπια του 2012, έπεσαν στο κενό. Παρά το εκφυλιστικό κλίμα που η ίδια ενορχήστρωσε, η κυβέρνηση έμεινε τελικά στις ψήφους των μετανοημένων φασιστών και των κυνικών πρώην αριστερών, πέφτοντας μετ” επαίνων.

Πίσω από μια ρητορική στα όρια του εμφυλιοπολεμικού που υιοθετούν οι εκπρόσωποί της, παίζοντας για την παράταξη αλλά και για το σταυρό πλέον, οι «λεπτομέρειες»  πιστοποιούν τις αδυναμίες: Ήδη με την αποτυχία της πρώτης ψηφοφορίας, η «φιλελεύθερη» πτέρυγα της ΝΔ ανέκαμψε, αμφισβητώντας τον Σαμαρά και διεκδικώντας τα οφειλόμενα μιας πενταετίας λίγες μέρες πριν από την τελευταία ψηφοφορία, η Καθημερινή έσπευδε να προεξοφλήσει την προσφυγή στις κάλπες, ενώ στο κυριακάτικο Βήμα ο Χαρδούβελης άδειαζε τους ακροδεξιούς τηλεφωνακλάδες, διαβεβαιώνοντας ότι οι τραπεζικές καταθέσεις δεν κινδυνεύουν. Η έλλειψη συνοχής στο εσωτερικό της ΝΔ επεκτείνεται και στην εκλογική της βάση, με ένα 7% των ψηφοφόρων της να κατευθύνεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ, και τον τελευταίο να διατηρεί ασφαλές προβάδισμα. Στα δεξιά του, η ανασύνταξη μιας αντι-αριστερής Κεντροαριστεράς που έχει αποδεχτεί την ηγεμονία της (όποιας) ΝΔ, αποδεικνύεται φάρσα: το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τροχιά διάσπασης, το Ποτάμι ανακυκλώνει υλικά κατεδαφίσεων ενισχύοντας φυγόκεντρες τάσεις και η ΔΗΜΑΡ πληρώνει τα μέσα-έξω στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ακόμα και η αντισυριζική υστερία των ΜΜΕ δείχνει ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται βέβαιη και για τους απέναντι, κι έτσι ο πήχης κατεβαίνει στο στόχο της διαχειρίσιμης ήττας, με το βλέμμα όλων, σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην επόμενη μέρα.

Ακόμα και έτσι, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει υγιεινό περίπατο ως τις 25 Ιανουαρίου. Στο βαθμό που στόχος είναι πια η αυτοδυναμία, για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του χωρίς εκβιασμούς, οι εκβιασμοί σε βάρος του θα ενταθούν. Κι εκτός από το κλίμα φόβου, η διαφαινόμενη νίκη του θα παρουσιάζεται ως προσωρινή και άνευ περιεχομένου, με τη ΝΔ να εκλαϊκεύει όλα τα επιχειρήματα των πιστωτών εναντίον του στα ΜΜΕ, παρουσιάζοντάς τον επικίνδυνο και «ενσωματωμένο» ταυτόχρονα.

Στο σκηνικό αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τρία πλεονεκτήματα.

Το πρώτο είναι το βίωμα της κρίσης και της διαχείρισής της, που καμιά προπαγάνδα δεν μπορεί να αναιρέσει: από το 2012 το βίωμα αυτό έχει αποκτήσει τέτοιο βάθος, που το 2012 δεν μπορεί να επαναληφθεί.

Το δεύτερο είναι ένα σαφές πρόγραμμα για να ξανασταθεί η κοινωνία στα πόδια της, που κωδικοποιήθηκε φέτος στη Θεσσαλονίκη και τις επόμενες μέρες θα παρουσιαστεί στις λεπτομέρειές του.

Το τρίτο είναι ίσως το σημαντικότερο: πρόκειται για την ελπίδα και το φρόνημα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν ανάγκη την ανατροπή, με την ακριβή σημασία του όρου «ανάγκη»: αυτοί είναι που πρέπει να πάρουν πάνω τους και να κάνουν δικό τους το στοίχημα της ανατροπής – στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκεί όπου το 2012 αμφισβητήθηκε επιτυχώς η ολιγαρχική συγκρότηση του δημόσιου χώρου.

Το μέλλον μόλις ξεκίνησε. Και, ως γνωστόν, το μέλλον διαρκεί πολύ.