Όντας λοιπόν ανθρώπινο δημιούργημα η τέχνη έχει και ατέλειες

Ε, εντάξει, βρε παιδιά, δεν είναι Θεός η τέχνη, ανθρώπινο δημιούργημα είναι κι αυτό και, ως τέτοιο, μπορεί να έχει και αποτυχίες… Εκτός από πτήσεις μπορεί να έχει και πτώσεις ,-εκτός αν κατέχει κάποιο… αλάθητο, δίκην… πάπα, μπροστά στο οποίο πρέπει να κάνουμε όόόόλοι απροϋπόθετους τεμενάδες…

Όντας λοιπόν ανθρώπινο δημιούργημα η τέχνη, έχει και ατέλειες. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι ατελής και το δημιούργημά του να είναι, ντε και καλά, τέλειο, άσε που στις ανθρώπινες κοινωνίες σέρνεται μια (ανίατη, όπως πολλάκις έχει αποδειχθεί) ασθένεια που λέγεται ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ… Με άλλα λόγια, δεν είναι όλα αγγελικά στους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους, ούτε η τέχνη είναι εξ ορισμού (μόνο και μόνο γιατί είναι ή βαφτίζεται τέχνη) αγνή και αμόλυντη (και, άρα, εκτός κριτικής), ούτε, πάλι, έχουν εξοβελιστεί και εξαφανιστεί ως διά μαγείας από την κοινωνία τα ποικίλα συμφέροντα…

Επίσης, τις υψηλές πτήσεις στην τέχνη τις αποδεικνύει ο χρόνος, όχι οι (άχαροι συνήθως) διαξιφισμοί τής εφήμερης σήμερον…

Αλλά εμένα άλλο μου κάνει εντύπωση, θα έλεγα, με συγκλονίζει: η ευκολία με την οποία έχουμε προσπεράσει έναν από τους ισχυρούς όρους διεξαγωγής μιας Ολυμπιάδας κατά την αρχαιότητα, την ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ, το γεγονός δηλ. ότι σταματούσαν οι εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Έχουμε αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να γίνονται ανεξάρτητα από το πόσο αίμα ρέει γύρω μας και, ειδικότερα, από το πόση αιματοχυσία βαρύνει τα κράτη που συμμετέχουν σ’ αυτούς…

«Μα», θα πει κανείς, «γίνεται στη σύγχρονη εποχή να σταματούν ξαφνικά οι πόλεμοι;». Λογικό μεν το ερώτημα, μπροστά στο οποίο όμως θα μπορούσε να υπάρξει η, επίσης λογικότατη, απάντηση: «Ωραία, αν αυτό δεν γίνεται, αν φαίνεται ανέφικτο, ας γίνεται κάτι που φαίνεται εφικτότατο: ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ (συγκεκριμένους σε εκείνη τη χρονική στιγμή) ΑΓΩΝΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ (εξωτερικό ή εσωτερικό). Σε περίπτωση υποτροπής σε επόμενους Αγώνες, ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ».

Μπορεί η συγκεκριμένη πρόταση να υπόκειται (και αυτή, όντας ανθρώπινο δημιούργημα) σε βελτιώσεις, κινείται όμως στο πνεύμα της διαφύλαξης και της τήρησης του θεμελιώδους όρου μιας Ολυμπιάδας, εκείνου της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ.

Αντί λοιπόν να… κορυβαντιούμε υπερασπιζόμενοι αμφιβόλου ποιότητος καλλιτεχνήματα (χρησιμοποιούμε τη λέξη «καλλιτεχνήματα» με τη μεγαλύτερη δυνατή ψυχραιμία και υπομονή που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, η οποία κοντά είναι στο να εξαντληθεί…), μήπως να το βλέπαμε πιο σοβαρά το όλο ζήτημα και να ενωνόμαστε γύρω από το θεμελιακό αίτημα της τήρησης της εκεχειρίας;

Ας μην ξεχνάμε ότι για την (ορθή ως προς τις προϋποθέσεις της) τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων φέρουμε ως Έλληνες ιδιαίτερη ευθύνη, καθώς οι Αγώνες αυτοί (σε αντίθεση με τη… Γιουροβίζιον) ΕΧΟΥΝ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑΡΟΣ…

Ανδρέας Μοράτος, Φιλόλογος-Θεολόγος