«Ενας μοναδικός βράχος που είναι ένας κόσμος από μόνος του»
Γράφει η Έρη Ρίτσου

Μονεμβασία:  Μόνη είσοδος σ’ έναν μικρό Μεγάλο Κόσμο. Στον κόσμο της ιστορίας, στον κόσμο της καλαισθησίας, στον κόσμο της νοσταλγίας,στον κόσμο της ομορφιάς, στον κόσμο όπου το χθες συναντά το σήμερα, σε μια αδιάλειπτη συνομιλία.Ένας μοναδικός βράχος, που είναι ένας κόσμος από μόνος του. Ένας βράχος, όπου τα έργα των ανθρώπων συνάντησαν αρμονικά το έργο της φύσης σ’ ένα γάμο γεμάτο κάλλος. Ένας βράχος χίλια πρόσωπα.  Με τη βροχή, τους αέρηδες και το χειμωνιάτικο κρύο να τον συναντούν αγέρωχο και σκληρό, με την άνοιξη να τον μετατρέπει σε έναν τρυφερό αχνοπράσινο όγκο σπαρμένο με πολύχρωμα στίγματα από απίθανα ανθάκια, με τον καλοκαιριάτικο ήλιο να τον καίει κάνοντάς τον να φταντάζει σαν κόκκινη φλόγα, και με την απέραντη θάλασσα γύρω του να τον δροσίζει στην κάψα και να τον συντροφεύει πότε με το μουρμούρισμα και πότε με το μουγκρητό της,στις διαθέσεις του.

Ένας μοναδικός τόπος, αληθινά.  Μόνο να θαυμάζεις μπορείς. Το παρελθόν και η ιστορία της Μονεμβασιάς, γνωστά.  Το παρόν της το γεύονται οι επισκέπτες, θαυμάζοντας τα κτίσματά της, περιδιαβαίνοντας στα στενά της, όπου τις νύχτες ακόμα αντηχούν τα πέταλα των αλόγων των Βυζαντινών πολεμιστών, τρώγοντας τα μπαρμπούνια που βγάζει η θάλασσά της, ανεβαίνοντας και θαυμάζοντας τη θέα απ’ τον Γουλά, κάνοντας κατάβαση απ’ τους βράχους της, κολυμπώντας στο Πορτέλο. Τη ζωή της την λατρεύουν τα παιδιά της.   Η ευχή μου:  Να εκφράζουν τα παιδιά της την αγάπη τους περιφρουρώντας την ομορφιά της και μη αφήνοντας να χαθεί ό,τι έχει απομείνει από το μεγαλείο της.