Διάσπαση προσοχής και ηλεκτρονικά παιχνίδια

– Κλείστο το ρημάδι! 4 ώρες παίζεις! Πότε θα διαβάσεις; Στο σχολείο ζήτημα αν παρακολουθείς 10 λεπτά μάθημα, εδώ δεν έχεις κουνηθεί σπιθαμή τόσες ώρες!
– Έλα ρε μάνα! Μη με τρώγεσαι και πάω καλά σήμερα! Έχω ξεφύγει στα kills και στα assists! Τώρα ετοιμάζω και ένα backdoor που δεν θα ξέρουν από που τους ήρθε!
– Καμάρι μου η μαγκιά δεν είναι να είσαι καλός gamer αλλά καλός lifer γιατί IRL δεν μετράνε τα kills αλλά τα skills. Πάτα τώρα afk και έλα να διαβάσεις!
– Όπα μάνα! Respect! Δε σου το ‘χα! Παίρνω το loot και κλείνω.

Σας φαίνεται οικείος ο διάλογος; Ξέρετε την ορολογία που εγώ, δε σας κρύβω, έψαξα 40 λεπτά για να την βρω και να την προσαρμόσω στο άρθρο…

Αναρωτιέστε ως γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικοί πως είναι δυνατόν το παιδί με ΔΕΠΥ (Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) να μην μπορεί να συγκεντρωθεί με τίποτα στο μάθημα, να μην στέκεται πουθενά αλλά να μένει ώρες ακίνητο όταν παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια; Και πως μπορεί ν’ ανταπεξέρχεται με τόση άνεση σε μια τόσο απαιτητική δραστηριότητα αλλά να μπερδεύεται όταν του δίνετε δυο οδηγίες ταυτόχρονα; Και μήπως τελικά είναι αυτά τα παιχνίδια που προκαλούν την ΔΕΠΥ; Αν τα πετάξω από το παράθυρο θα λυθεί το πρόβλημα;

Πάμε να δούμε πως έχει η κατάσταση. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να «αιχμαλωτίζουν» -σχεδόν κυριολεκτικά- την προσοχή. Έχουν γραφικά, μουσική, κίνηση αλλά πάνω απ’ όλα έχουν άμεση ανταμοιβή. Αυτό στα άτομα με ΔΕΠΥ προκαλεί συνεχή παραγωγή ντοπαμίνης, της ορμόνης της ευχαρίστησης/ικανοποίησης, η οποία στα άτομα με ΔΕΠΥ δεν εκκρίνεται κανονικά. Όσο το παιδί παίζει τόσο αμείβεται και όσο αμείβεται τόσο ικανοποιείται. Αυτό συμβαίνει γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Γι’ αυτό τα παιδιά και όχι μόνο παίζουν με τόση προσήλωση. «Τίποτα στην πραγματική ζωή δεν κινείται τόσο γρήγορα και δεν ανταμείβει τόσο άμεσα» λέει ο Δρ. Ron Steingard, παιδοψυχίατρος.

Τώρα στο ερώτημα αν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προκαλούν ΔΕΠΥ. Έρευνα του πανεπιστήμιου της Αϊόβα που έγινε σε 3.000 παιδιά και εφήβους από 12 σχολεία στην Σιγκαπούρη για πάνω από 3 χρόνια, έδειξε ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα και έπαιζαν περισσότερο με ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν πιο παρορμητικά και είχαν μεγαλύτερα προβλήματα προσοχής. Επίσης ο Δρ. Ron Steingard επισήμανε ότι τα παιδιά που έχουν πιο έντονα συμπτώματα ΔΕΠΥ έλκονται περισσότερο από τα βιντεοπαιχνίδια.

Επιπρόσθετα σημαντικό ρόλο παίζει και ο χρόνος που το παιδί περνάει παίζοντας. Όσο μεγαλύτερος είναι τόσο εντονότερα τα προβλήματα προσοχής και παρορμητικότητας. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτά τα ευρήματα δεν υπάρχει διαφοροποίηση όσον αφορά το φύλο, την καταγωγή ή το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Παρόλα αυτά δεν φαίνεται να υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι αυτά που προκαλούν την ΔΕΠΥ.

Αν όμως τα παιδιά δεν «χάνουν τα μυαλά τους» με τα βιντεοπαιχνίδια τι χάνουν; Τη ζωή που κυλάει. Ο χρόνος που περνάνε παίζοντας τα κρατά μακριά από άλλες δραστηριότητες, πολύτιμες και απαραίτητες για την ανάπτυξή τους. Δεν έχουν χρόνο και διάθεση να δομήσουν σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους τους. Να ζήσουν μαζί τους εμπειρίες που θα τα βοηθήσουν στην κοινωνικότητά τους και στην ψυχική τους υγεία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ συνήθως έχουν θέμα με τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Η απομόνωση που ζουν όταν παίζουν βιντεοπαιχνίδια επιτείνει αυτές τις δυσκολίες και το κόστος μπορεί να είναι πολύ μεγάλο.
«Δεν είναι κοινωνικά υγιές να περνάει κάποιος πολύ χρόνο απομονωμένος παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια αντί να αλληλοεπιδρά με άλλους ανθρώπους», αναφέρει ο Δρ. Ron Steingard και συνεχίζει: « Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να περνά απεριόριστο χρόνο καθισμένο μπροστά από μία οθόνη αντί να παίζει με άλλα παιδιά».

Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Εταιρεία προτείνει για τα παιδιά του Δημοτικού μια ώρας συνολικής έκθεσης σε οθόνες και για τα παιδιά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δύο ώρες. Είναι δύσκολη πίστα η σχέση παιδιών και βιντεοπαιχνιδιών. Για όλα όμως υπάρχει τρόπος και θα τον αναλύσουμε σε μελλοντικό μας άρθρο. Μέχρι τότε εστιάστε στην πραγματική ζωή! Be lifers!

•  kills= σκοτωμοί στα βιντεοπαιχνίδια. Όσο πιο πολλά τα kills τόσο μεγαλύτερη η βαθμολογία και η «αξία» του παίχτη.
•  assists= οι «πάσες» που δίνουν οι παίκτες στους συμπαίκτες τους προκειμένου οι δεύτεροι να κάνουν kills.
• backdoor= ύπουλο χτύπημα στον εχθρό
• gamer= ο παίχτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών
• lifer= αυτός που σταμάτησε να παίζει και άρχισε ν ασχολείται με την κανονική ζωή.
• IRL= in real life/ στην πραγματική ζωή
• Skills= ικανότητες
• afk= away from the keybord/ μακριά απο το πληκτρολόγιο, δηλώνει ότι ο παίχτης απουσιάζει από το παιχνίδι
• respect= σεβασμός
• loot= το λάφυρο, η επιβράβευση

Αναδημοσίευση από ellisso.gr