Η Ρόζα της Σμύρνης, του Γιώργου Κορδέλλα

Η νέα ταινία του Γιώργου Κορδέλλα,Η Ρόζα της Σμύρνης, κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016 από την Feelgood.

Η «Ρόζα της Σμύρνης» ξετυλίγει μια συναρπαστική ερωτική ιστορία που ξεκινάει από τη Σμύρνη του 1922 για να μας ταξιδέψει στην Αθήνα της δεκαετίας του ’80. Ο ΓιώργοςΚορδέλλας («Αναστασία», «Απών», «Βεντέτα», «Χορεύοντας στη σιωπή», «Μυστικά και λάθη») σκηνοθετεί τη σπουδαία Λήδα Πρωτοψάλτη και τους ταλαντούχους Τάσο Νούσια, Γιούλικα Σκαφιδά και Ευγενία Δημητροπούλου σε ρόλους κλειδιά στην καρδιά μιας συγκινητικής και ρομαντικής ιστορίας.

Με επίκεντρο την αινιγματική Ρόζα και έναν απαγορευμένο έρωτα που γίνεται η αφορμή να γεννηθεί ένας καινούργιος, η «Ρόζα της Σμύρνης» είναι μια μεγάλη παραγωγή με γυρίσματα στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Μυτιλήνη και την Αθήνα. Η σκηνογραφική και ενδυματολογική αναπαράσταση δύο εποχών μας μεταφέρουν μαγικά στη Σμύρνη του ’22 και στην Αθήνα του ΄87, χαρίζοντας στην ταινία μια αυθεντική και νοσταλγική ατμόσφαιρα.

Το σενάριο της ταινίας που υπογράφει η Χριστίνα Λαζαρίδη είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του ΓιάννηΓιαννέλλη–Θεοδοσιάδη «Ισμαήλ και Ρόζα» (εκδόσεις Πατάκη). Την ταινία ντύνει μελωδικά η μουσική τουΔημήτρη Παπαδημητρίου, ενώ τα τραγούδια σε στίχους Γιώργου Κορδέλλα ερμηνεύουν η ΧάριςΑλεξίου,  ο Μανώλης Μητσιάς και η Αρετή Κετιμέ.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γιάννη Γιαννέλλη–Θεοδοσιάδη «Ισμαήλ & Ρόζα» (εκδόσεις Πατάκη)

Σύνοψη

Σμύρνη 1922: Η Ρόζα, κόρη εύπορης οικογένειας, παντρεύεται εσπευσμένα. Aθήνα 1987: H Ρόζα (Λήδα Πρωτοψάλτη) ζει με την εγγονή της Μαριάννα (Ευγενία Δημητροπούλου) κουβαλώντας ένα επτασφράγιστο μυστικό που δε θέλει να μοιραστεί με κανέναν. Το συλλεκτικό πάθος του Δημήτρη (Τάσος Νούσιας), ενός αρχιτέκτονα, τον οδηγεί στα παράλια της Μικράς Ασίας και στα χνάρια της αινιγματικής Ρόζας. Μια παλιά φωτογραφία και ένα νυφικό είναι αρκετά για να ανασυρθεί μια ερωτική ιστορία από το παρελθόν και να γεννηθεί μια καινούργια.

Σημείωμα του σκηνοθέτη Γιώργου Κορδέλλα

Η «Ρόζα της Σμύρνης» μάς μεταφέρει στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ένα αναπάντεχο εύρημα σε παλαιοπωλείο της Σμύρνης από την εποχή της Καταστροφής του 1922 δημιουργεί ερωτηματικά και αποτελεί την αρχή του μίτου που θα μας οδηγήσει σε ένα μυστικό του παρελθόντος. Η ζωή δεν εξαλείφεται εντελώς, πάντα αφήνει ίχνη. Είτε στους τόπους, είτε στις καρδιές και τις μνήμες των ανθρώπων. Φορτισμένα αντικείμενα, ανομολόγητα μυστικά και μνήμες που επιστρέφουν πεισματικά και πιεστικά, αναζητούν διέξοδο, εξήγηση, συγχώρεση. Η «Ρόζα της Σμύρνης» είναι μια ιστορία με αναπάντεχες προσωπικές διαδρομές και ανατροπές, που οδηγούν τους πρωταγωνιστές της σε επαναδιαπραγμάτευση με το παρελθόν τους και ένα νέο αυτοπροσδιορισμό. Η αφήγηση επικεντρώνεται στις δραματικές συγκρούσεις των χαρακτήρων, που επηρεάζουν τη ζωή και τις σχέσεις τους, καθώς καλούνται να κάνουν υπερβάσεις που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Καταγράφει τη σταδιακή εσωτερική μεταμόρφωσή τους, μια διαδρομή σε λαβύρινθους εμμονών και φόβων, που πρέπει να εξορκιστούν. Παράλληλα θέτει ερωτήματα σχετικά με τις ανθρώπινες αγκυλώσεις και εμμονές, όσο και για τις απλοποιημένες γενικεύσεις της ανάγνωσης της ιστορίας.

Από το χαρτί στη μεγάλη οθόνη

Η «Ρόζα της Σμύρνης» είναι μια ανθρωποκεντρική ταινία που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το βιβλίο τουΓιάννη Γιαννέλλη–Θεοδοσιάδη «Ισμαήλ και Ρόζα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από 15 χρόνια και ξετυλίγει τις περιπέτειες ηρώων που η μοίρα τους έφερε κοντά μέσα από συμπτώσεις και ανατροπές. Είναι όμως, όπως και η ταινία, μία κατά βάση ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται το 1987, που έχει όμως την αφετηρία της στη Σμύρνη του 1922. Ο συγγραφέας Γιάννης Γιαννέλλης-Θεοδοσιάδης σχολιάζει για τη κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου του: «Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για έναν συγγραφέα να επιδοκιμάζεται το πνευματικό του έργο , πρώτα από το αναγνωστικό κοινό και στη συνέχεια όταν μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Το «Ισμαήλ και Ρόζα» που τώρα μεταφέρεται στον κινηματογράφο ως «Η Ρόζα της Σμύρνης» είναι μια πολύ γλυκιά ιστορία με ανθρωπιά μέσα της. Έχει αγάπη, έχει έρωτα».

Ο κεντρικός άξονας του μυθιστορήματος διατηρήθηκε στην κινηματογραφική του μορφή, όπως και οι βασικοί χαρακτήρες. «Ένα μυστικό που χάθηκε στην πορεία, μια περιπέτεια ζωής που ακολούθησε την Καταστροφή της Σμύρνης, ίχνη από το παρελθόν και η αστυνομικού τύπου έρευνα στη συγκέντρωση των στοιχείων, όλα αυτά προσφέρονται στο να γίνει ένα καλό σενάριο και να αφηγηθείς μια ιστορία που θα ενδιαφέρει τον κόσμο, ειδικά όταν οι χαρακτήρες είναι τόσο δυνατοί» υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας.

Χαρακτήρες με μυστικά και πάθη

Η ταινία διηγείται μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, και ως τέτοια παρακολουθούμε μαζί με την εξέλιξη της πλοκής και την ηθογραφική και συναισθηματική ωρίμανση των κεντρικών της ηρώων. Όπως λέει χαρακτηριστικά ηΓιούλικα Σκαφιδά: «H ταινία είναι μια όμορφη ιστορία αγάπης που εισβάλλει κατά κάποιο τρόπο στο παρόν των ηρώων και γίνεται η αφορμή για να επαναπροσδιορίσουν τα πιστεύω και τις προτεραιότητες τους στη ζωή». Η επιλογή των ηθοποιών έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να αποδοθεί σωστά αυτή η συναισθηματική εξέλιξη και αλλά και η ένταση της πλοκής.

Δημήτρης (Τάσος Νούσιας)

Ο Δημήτρης είναι ένας αρχιτέκτονας , του οποίου η οικογένεια έφυγε από την Κωνσταντινούπολη μετά τα επεισόδια του ’55. Γι’ αυτό το λόγο δε συμπαθεί καθόλου τους Τούρκους. Όταν η έκθεση που αφορά στα κειμήλια των ανθρώπων της Σμύρνης πριν την Καταστροφή κινδυνεύει να ματαιωθεί εξαιτίας ενός «θερμού επεισοδίου» με την Τουρκία, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και, μαζί με τη συνεργάτιδα του Ρίτα, βγαίνουν σε αναζήτηση ενός κεντρικού εκθέματος-πόλου έλξης για κοινό και χορηγούς.

«Ο Δημήτρης δεν συμπαθεί καθόλου τους Τούρκους στην αρχή της ταινίας» λέει ο σκηνοθέτης. «Στην πορεία όμως, ψάχνοντας να βρει το κεντρικό έκθεμα που τον οδηγεί στο μυστικό της Ρόζας, συναντάει Τούρκους στη Σμύρνη, γίνεται φίλος με κάποιον που οι γονείς του κατάγονται από την Κρήτη, και αρχίζει σταδιακά να καταλαβαίνει ότι οι πολιτικές επιλογές είναι αυτές που ευθύνονται κατά βάση για τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος και όχι οι απλοί άνθρωποι».

Ο σκηνοθέτης βρήκε στο πρόσωπο του Τάσου Νούσια τον ηθοποιό που ενσαρκώνει τον πρωταγωνιστή της ταινίας. Ο Δημήτρης με την συναισθηματική του εμπλοκή με την Μαριάννα, που ξεκινάει από μια σύμπτωση, ξετυλίγει το κουβάρι των μυστικών μιας ερωτικής ιστορίας του παρελθόντος. Παράλληλα γεννιέται μια καινούργια που θα αλλάξει τις ζωές των πρωταγωνιστών.

Ρόζα (Λήδα Πρωτοψάλτη)

Η αινιγματική Ρόζα είναι μια γυναίκα σκληρή και ανθεκτική. Έχει περάσει δύσκολα και οι μνήμες του παρελθόντος την ταλαιπωρούν ακόμα στα 80 της. Θέλει να ξεχάσει, αλλά δεν μπορεί. Κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά της και αυτό την κάνει δύσκολο χαρακτήρα σαν άνθρωπο. Όπως μας λέει η Λήδα Πρωτοψάλτη για τον χαρακτήρα της Ρόζας «Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τρομερά πράγματα στη ζωή τους, αναπτύσσουν μια υπερβολική δύναμη μέσα τους. Η Ρόζα ορθώθηκε για να αντιμετωπίσει την τραγικότητα της ζωής της, και να στηρίξει την εγγονή της».

Στην ταινία, η Ρόζα ζει στην Αθήνα με την εγγονή της Μαριάννα την οποία έχει μεγαλώσει μόνη της. Παρόλο που ζει εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, εξακολουθεί να είναι μια αριστοκράτισσα της Σμύρνης που δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις πρωτοποριακές καλλιτεχνικές επιλογές της νεαρής εγγονής της. Όμως η μεταξύ τους αγάπη είναι ανιδιοτελής και αδιαμφισβήτητη. Η Μαριάννα τρέφει πολύ γλυκά και όμορφα συναισθήματα για τη Ρόζα παρόλο που υπάρχει μια κόντρα μεταξύ των γενεών, της διαφορετικής πεποίθησης και αισθητικής. «Εκνευρίζομαι που η γιαγιά μου δε με θεωρεί καλλιτέχνη, εκνευρίζομαι που με κριτικάρει για τον τρόπο που ντύνομαι και που αντιμετωπίζω ορισμένους ανθρώπους και καταστάσεις, όμως η μεταξύ μας σχέση παραμένει πάντα μία καθαρόαιμη σχέση γονιού και παιδιού γιατί στην ουσία για μένα αυτή είναι η μόνη μητέρα που γνώρισα» σχολιάζει η Ευγενία Δημητρόπουλου.

Μαριάννα (Ευγενία Δημητροπούλου)

Η Μαριάννα είναι μια κοπέλα 28 χρονών, καλλιτέχνης, με όνειρα νεανικά και παιδική σχεδόν αισιοδοξία και αφέλεια. Ασχολείται με τα εικαστικά και μαζεύει αντικείμενα που οι άλλοι θεωρούν σκουπίδια για να τα μεταμορφώσει, να τους δώσει μια άλλη υπόσταση και μια νέα χρήση. Έχει πάθος γι’ αυτό που κάνει, αλλά οι δημιουργίες της ξεπερνούν τα πλαίσια της Τέχνης όπως την ορίζει και την κατανοεί η γιαγιά Ρόζα.

Ο σκηνοθέτης λέει για την νεαρή Μαριάννα, που εκτός από εγγονή της αινιγματικής Ρόζας είναι καταλυτική παρουσία για τη μεταμόρφωση του κεντρικού χαρακτήρα της ταινίας, του Δημήτρη: «Η Μαριάννα είναι ένα σύγχρονο παιδί που δεν ξέρει και τόσα πολλά για το παρελθόν και την ιστορία. Είναι ένα παιδί της εποχής της, που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι υπάρχουν πράγματα που αγνοεί. Και για την οικογένεια της και για τη γιαγιά της μαζί με την οποία ζει. Πράγματα καταλυτικά για το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον της».

Αυτή η αποσιώπηση θα φέρει τη Μαριάννα πιο κοντά στη δική της αλήθεια, αλλά και πιο κοντά στον Δημήτρη. Το κρυφό παρελθόν της Ρόζας είναι ένα σημείο που κεντρίζει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον της Μαριάννας και γι΄ αυτό όταν γνωρίζει τον Δημήτρη που σιγά σιγά προσπαθεί να ξετυλίξει την ιστορία ενός νυφικού κι ενός σημειώματος που έχει βρεθεί μέσα σ’ αυτό, στην ουσία ξετυλίγει τη δική της προσωπική ιστορία.

Ρίτα (Γιούλικα Σκαφιδά)

Η Ρίτα είναι η σύγχρονη γυναίκα και επαγγελματίας εκείνης της εποχής. Μαζί με τον Δημήτρη προσπαθούν να οργανώσουν την έκθεση. Εκτός από συνεργάτες είναι και ζευγάρι, αν και πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικούς ανθρώπους. «Η Ρίτα είναι η σύντροφος του Δημήτρη. Έχει γεννηθεί στο Παρίσι και είναι κατά κάποιο τρόπο συναισθηματικά αποστασιοποιημένη από αυτή την έκθεση, είναι η δουλειά της δηλαδή και μόνο η δουλειά της, ενώ ο Δημήτρης εμπλέκεται συναισθηματικά λόγω του παρελθόντος του και των προκαταλήψεών του» λέει ο Τάσος Νούσιας. Μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, όμως τους συνδέει το πάθος για τη δουλειά τους.

Η Ρίτα είναι το αντίθετο του Δημήτρη. Δεν έχει τον παρορμητισμό του. Είναι όπως λένε και οι ίδιοι στην ταινία, «η Δύση και η Ανατολή». Αυτή μεγαλωμένη στο Παρίσι, αυτός στην Κωνσταντινούπολη. Έχουν διαφορετικές οπτικές και προσεγγίσεις στην πραγματικότητα αλλά και στον τρόπο δουλειάς και έτσι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.

Ταξίδι στον χρόνο

Το σκηνικό

Η ταινία διαδραματίζεται στην Αθήνα, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη του 1987, αλλά εμπεριέχει και σκηνές από τη Σμύρνη του 1922. Για τις ανάγκες της ταινίας έγιναν γυρίσματα στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Μυτιλήνη και την Αθήνα.

«Είναι πολύ δύσκολο να γυριστεί μια ταινία εποχής στην Ελλάδα» σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Ειδικά στην Αθήνα δεν υπάρχουν μέρη που να μην έχουν αλλοιωθεί. Όσο κοντινή και αν είναι η εποχή, η πόλη, ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, είναι εντελώς διαφορετική. Δεν έχουν συντηρηθεί γειτονιές με τον χαρακτήρα που είχαν παλιότερα. Βρήκαμε σημεία τα οποία έχουν κρατήσει στοιχεία εκείνης της εποχής και φυσικά εξαφανίσαμε τα σύγχρονα και κάναμε σκηνογραφικές παρεμβάσεις».

Τα σημεία αυτά στην Αθήνα είναι σε πολύ ιδιαίτερα και ατμοσφαιρικά μέρη, όπως τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, η παραδοσιακή ταβέρνα «Το Ειδικόν» στον Πειραιά, το Μουσείο Βορρέ στην Παιανία, αλλά και σε χώρους που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί. Ανάμεσα σε αυτούς η Εστία της Νέας Σμύρνης, που φιλοξενεί πολλά κειμήλια των προσφύγων της Μικράς Ασίας, και η Αθηναϊκή Λέσχη, που είναι κλειστή για το ευρύ κοινό και άνοιξε τις πόρτες της στην παραγωγή για να γυριστεί στους χώρους της μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές της ταινίας.

Τα ρούχα μιας εκκεντρικής δεκαετίας

Η βασική πλοκή της ιστορίας διαδραματίζεται το 1987, μια πολύ ιδιαίτερη εποχή με εκκεντρικά και  vintage –όπως τα χαρακτηρίζουμε σήμερα– ρούχα, που είναι περασμένη μεν αλλά όχι και τόσο μακρινή δε. Πάρα πολλά ενδύματα βρεθήκαν από φίλους και συγγενείς, από προσφορά εθελοντών, αλλά και μέσα από βεστιάρια. Η βραβευμένη ενδυματολόγος της ταινίας, Γιούλα Ζωιοπούλου, σχολιάζει σχετικά: «Ειδικά το 1987 ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εποχή με ρούχα λίγο εξωφρενικά με μεγάλες βάτες, με ιδιαίτερα βολάν, με έντονα εμπριμέ. Υπάρχει μια δυσκολία να πείσεις τους ανθρώπους ότι αυτή ήταν η μόδα της εποχής, πάντα όμως με μία καλαισθησία. Αξιοποιήσαμε λοιπόν το στυλ αυτής της εποχής με μία αισθητική που να μην προδίδει το γούστο μας». Κάθε ρόλος στην ταινία έχει τον δικό του χαρακτήρα κι αυτό αντανακλάται στα ρούχα του ηθοποιού που τον υποδύεται. Για την Μαριάννα που είναι καλλιτέχνης και ανήσυχο πνεύμα η ενδυματολόγος επέλεξε ένα πιο ελεύθερο στυλ σε σχέση με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, ακριβώς για να τονίσει αυτήν την διαφορετικότητά της. «Οι συνδυασμοί της είναι πιο νεανικοί, πιο τολμηροί» εξηγεί η ενδυματολόγος. Από την άλλη πλευρά, η αυστηρή επαγγελματίας Ρίτα έχει το look της σύγχρονης business woman με κλασικό και κομψό στυλ σε αυστηρές γραμμές, χωρίς υπερβολές και λίγο συντηρητικό που θυμίζει πιο πολύ το σήμερα. Η ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά λέει χαρακτηριστικά για τα ρούχα που φοράει η ίδια, αλλά και το υπόλοιπο καστ στην ταινία: «Η ενδυματολόγος φέρνει στο σετ μυρωδιά δεκαετίας ’80. Είναι όλα εκείνα τα φαντεζί ρούχα που οι άνθρωποι φορούσαν τότε, σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή που πρόσεχαν πιο πολύ την εμφάνιση τους και που δεν φοβόντουσαν να δείξουν τον εαυτό τους και να τον πλασάρουν».

Αναδρομή στο 1922, ο γάμος της Ρόζας, η ιστορία ενός νυφικού

Το 1922 είναι η χρονολογία που η Ρόζα παντρεύεται και στην ταινία γίνεται αναπαράσταση της σκηνής αυτής. Το πιο δύσκολο από όλα στις ταινίες εποχής σε σχέση με τα κοστούμια είναι ότι η σωματική διάπλαση των ανθρώπων σε άλλες εποχές ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα. Η ενδυματολόγος σχολιάζει για τις προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσει: «Προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυθεντικά ρούχα της εποχής ειδικά στους άντρες που σημαίνει φράκο, σμόκιν, αλλά τα ρούχα της εποχής αυτής είναι πολύ δύσκολα να εφαρμόσουν στα σημερινά σώματα. Γι’ αυτό απαιτείται μεγαλύτερος κόπος και πιο εντατικό ψάξιμο. Πολλές φορές χρειάστηκε να ράψουμε κάποια ρούχα ανάλογα με τις ανάγκες της σκηνής. Βεβαίως δεν είναι μόνο τα ρούχα, αλλά και όλα τα υπόλοιπα αξεσουάρ, όπως τα παπούτσια που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν, οπότε και κατασκευάστηκαν από το μηδέν, αλλά και το ίδιο το νυφικό της Ρόζας».

Η Τέχνη της Σκιάς

Η εγγονή της Ρόζας, η Μαριάννα, είναι μια ξεχωριστή καλλιτέχνης που φτιάχνει έργα μικτής τεχνικής από διαφορετικά υλικά και αντικείμενα. Στην ταινία, εμπνέεται από τη Σμύρνη του ’22 και κατασκευάζει ένα ιδιαίτερο γλυπτό, βασισμένο στο περίφημο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής. Μοιάζει με ένα αφηρημένο σύμπλεγμα από λαμαρίνες, αλλά μόλις φωτιστεί από συγκεκριμένη γωνία η προβολή του μας δίνει ένα εντυπωσιακό Έργο Σκιάς. Στην πραγματικότητα το «Καμπαναριό» της Μαριάννας είναι έργο του καλλιτέχνη της shadow art Τριαντάφυλλου Βαΐτση που κατασκευάστηκε ειδικά για την ταινία. Έργα του έχουν φιλοξενηθεί μαζί με έργα άλλων καλλιτεχνών στην Times Square στη Νέα Υόρκη το 2014, ενώ το 2017 θα πραγματοποιήσει έκθεση στο Λονδίνο. «Έδωσα σ’ αυτό το έργο τον τίτλο της ταινίας. Είναι ένα έργο εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής και σίγουρα από τα πιο δύσκολα.  Ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο με ιστορικά και θρησκευτικά στοιχεία. Φωτιά, θάλασσα, καράβια, ξεριζωμός, Αγία Φωτεινή, φως, επιγραφές, αγάπη, μίσος… είναι μερικές από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν το γλυπτό» σχολιάζει ο καλλιτέχνης.

Η μελωδία της ιστορίας

Η μουσική παίζει καταλυτικό ρόλο στην ταινία που είναι γεμάτη συναίσθημα, ανατροπές και μυστήριο.

O Δημήτρης Παπαδημητρίου συναντιέται και πάλι με τον Γιώργο Κορδέλλα (η πρώτη τους συνεργασία ήταν για την τηλεοπτική σειρά «Αναστασία»), συνθέτοντας μελωδίες με έντονα νοσταλγική διάθεση και άρωμα Ανατολής. Την υπέροχη μουσική ερμηνεύει η μοναδική Χάρις Αλεξίου στο βασικό τραγούδι της ταινίας «Μια Φωνή», αλλά και στο τραγούδι «Άσπρη Δαντέλα Κόκκινη». Ο Μανώλης Μητσιάς με την ξεχωριστή φωνή του τραγουδά το πιο ζωηρό «Βιάσου Αυγή». Η Αρετή Κετιμέ μας σιγκινεί με το «Μοιρολόι της Συγχώρεσης». Το soundtrack της ταινίας που περιλαμβάνει συνολικά έντεκα κομμάτια κυκλοφορεί από την Feelgood Records.

Διανομή ρόλων: Τάσος Νούσιας, Λήδα Πρωτοψάλτη, Ευγενία Δημητροπούλου, Γιλμάζ Γκρουντά (Yılmaz Gruda), Γιούλικα Σκαφιδά, Τζεμ Ακσακάλ (Cem Aksakal), Πέτρος Λαγούτης, Χάρης Εμμανουήλ, Κώστας Καζανάς, Αϊσάν Σουμερτζάν (Aysan Sümercan), Γιάννης Θωμάς

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κορδέλλας

Παραγωγός: Πάνος Παπαχατζής

Σενάριο: Χριστίνα Λαζαρίδη

Συμπαραγωγοί: COSMΟΤΕ ΤV, Ειρήνη Σουγανίδου, Baran Seyhan

Executive Producer: Μαρία Τσίγκα

Associate Producer: Ιωάννα Μπολομύτη

Φωτογραφία: Κωστής Γκίκας

Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Σκηνογραφία: Σπύρος Λάσκαρης

Ενδυματολογία: Γιούλα Ζωιοπούλου

Ηχοληψία: Νίκος Παπαδημητρίου

Μιξάζ: Κώστας Φυλακτίδης

Μακιγιάζ: Κατερίνα Βαρθαλίτου

Οργάνωση Παραγωγής: Μάριος Καραμάνης

Μία παραγωγή της «Αργοναύτες ΑΕ» σε συμπαραγωγή με την COSMΟΤΕ TV, την Feelgood Entertainment, την Sarmaşık Sanatlar, την ΕΡΤ,  με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Διάρκεια: 95’

Πηγή: culturenow.gr