Στα γρανάζια της Παιδικής Εκμετάλλευσης και Εργασίας!

Η παράνομη παιδική εργασία είναι ένα οικουμενικό κοινωνικό φαινόμενο, που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες  διαστάσεις, αφού αντί να μειώνεται  συνεχώς εξαπλώνεται. Δεν υπάρχουν γεωγραφικά όρια καθώς παρατηρείται τόσο σε αναπτυγμένες όσο και τριτοκοσμικές χώρες.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του παιδιού (ΗΠΑ 1990 και άρθρο 32), αναγνωρίζεται το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται με Κρατική μέριμνα,  από κάθε εργασία που θα μπορούσε να είναι απειλητική τόσο για τη σωματική όσο και τη ψυχική του υγεία, την εκπαίδευση ή την κοινωνική του ανάπτυξη. Επίσης θα πρέπει να καθορίζεται συνταγματικά, η ελάχιστη ηλικία για απασχόληση και εκάστοτε συνθήκες, με γνώμονα πάντα τη διασφάλιση του πρωταρχικού δικαιώματος ζωής του παιδιού. Άρα τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να παίρνουν μέτρα προσαρμοσμένα στο άρθρο αυτό.

Στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι και τόσο ιδανικά. Τα παιδιά του κόσμου εργάζονται κάτω από αντίξοες για το σώμα τους συνθήκες, με πενιχρές αμοιβές και για πάρα πολλές ώρες. Οι εικόνες που φτάνουν στα μάτια μας από τη μακρινή Ασία είναι σκληρές αλλά ολότελα πραγματικές.

Κορίτσια και αγόρια κάτω την ηλικία των 13,  αναγκάζονται και εργάζονται επίπονα κάτω από το μαστίγιο των πολυεθνικών χωρίς να σηκώνουν κεφάλι. Παιδιά από την Αφρική σε τεράστιες εκτάσεις γης που δουλεύουν ασταμάτητα και τελικά, αφεντάδες να απομυζούν ακόμα και τον άθλιο αυτό μισθό τους. Εικόνες επαιτείας κοντινές σε εμάς, παιδιά των φαναριών, ρακοσυλλέκτες και τέλος εμπόριο, στις κατά τ’ άλλα αναπτυσσόμενες χώρες, πορνείας και οργάνων την ίδια ώρα που η παιδικότητα προστάζει ξεγνοιασιά, φροντίδα, μόρφωση και  παιχνίδι.

Αυτή είναι η σύγχρονη κοινωνία μας, που στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων, θυσιάζουμε το ίδιο μας το μέλλον. Γιατί αν δεν είναι θυσία ο βιολογικός και ο ψυχικός θάνατος των παιδιών εκεί έξω, τότε για ποιες ηρωικές ενήλικες πράξεις μιλάμε; Ας αφυπνιστούμε, ας παραδεχθούμε την εγκληματική αδιαφορία μας και ας δώσουμε εμείς στις επόμενες γενιές, το νόημα της συλλογικής προσπάθειας για ένα καλύτερο παιδικό κόσμο, με χαμόγελα στα πρόσωπά τους, έτσι ακριβώς όπως τους αξίζει.

Ασπασία Γεωργιλή, Κοινωνική Λειτουργός