Εμείς, ο λαός…
Γράφει η Άβα Μπουλούμπαση

Λίγα χρόνια πριν το ξέσπασμα της ελληνικής «Άνοιξης» του 1821, το επαναστατικό σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ξεκινούσε με μια συγκλονιστική φράση: «Εμείς ο λαός…».

Ο ελληνικός λαός πολλές φορές έχει έρθει στο προσκήνιο της ιστορίας, αγωνιζόμενος για τα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, αποδεικνύοντας ότι, όσο ισχυροί κι αν ήταν ή φαίνονταν, οι εχθροί που είχε απέναντι του, ήξερε να τους στοχοποιεί και να τους εξουδετερώνει.

Σήμερα, αποφεύγοντας απλοϊκές και σχηματικές ιστορικές αναλογίες, με τι έχουμε να αναμετρηθούμε;

Ο λαός στις πλατείες του 2011, στις εκλογές του 2012, στις μεγάλες απεργίες και αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μνημονιακών χρόνων, στράφηκε ενάντια  σε έναν πρωτοφανέρωτο, «εκσυγχρονισμένο» εχθρό= το ειδικό καθεστώς των μνημονίων, και της ειδικής επιτήρησης, το καθεστώς μετατροπής της χώρας μας σε ένα είδος «αποικίας χρέους». Τα συνθήματα της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, συμπύκνωσαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες του και ανέδειξε, για πρώτη φορά τα τελευταία σαράντα χρόνια, μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), με κορμό την αριστερά.

Δικαιολογημένη λοιπόν η χαρά και η συγκίνηση αυτής της ιστορικής νίκης.

Όμως ο πολύπαθος λαός μας έχει τη σοφία να συνειδητοποιεί, πως η κυβέρνηση είναι διαφορετική από την εξουσία και πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…». Η εκλογική νίκη ήταν μια στιγμή, στη μακριά πορεία της ανάκτησης της εξουσίας που έχουμε μπροστά μας. Ο αντίπαλος όχι μόνο δεν εξουδετερώθηκε οριστικά στις 25 γενάρη, αλλά μέρα τη μέρα δείχνει το απεχθές πρόσωπό του= με την επιχειρούμενη οικονομική ασφυξία, με τις πολιτικές πιέσεις, με τις «επιθέσεις φιλίας» και «απειλητικών εναγκαλισμών», με την συνεργασία των πρόθυμων ΜΜΕ και τη συνέργεια των μεγαλοεργολάβων. Η Ελλάδα-πειραματόζωο προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι και να σταθεί στα πόδια της κι αυτό ενοχλεί τους ευρωπαίους «εταίρους».

Ξεπερνώντας τις απειλές περί grexit ή graccident (που παραμερίζονται ή χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες της στιγμής…), ο λαός μας προβληματίζεται για την «ιερή νομιμότητα» των ευρωπαϊκών θεσμών, της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, της χρεομηχανής και των αγορών. Θέλει να ανήκει στην Ευρώπη των λαών, αλλά όχι της Ευρωκρατίας. Ζητά να μάθει ποιοι είναι οι πραγματικοί φιλέλληνες και ποιοι οι σύγχρονοι Μέτερνιχ, που κηρύττουν την «ισορροπία της ισχύος» σαν μοναδικά αποδεκτή αρχή για την άσκηση πολιτικής. Και παίρνει κουράγιο με την παραμικρή κίνηση αξιοπρέπειας από τη μεριά της κυβέρνησης, την οποία θέλει ολόψυχα να εμπιστευτεί και να στηρίξει.

Το μόνο που ζητά όμως από τη «δική του» κυβέρνηση είναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ και ΑΛΗΘΕΙΑ. Για τις νίκες αλλά και τα πιθανά πισωγυρίσματα, τις τρικλοποδιές και τις παγίδες…

Με το χτίσιμο αμοιβαίας εμπιστοσύνης θα προβάλει πάλι στο πολιτικό προσκήνιο ο συκοφαντημένος αλλά περήφανος λαός. Ο λαός-πηγή δύναμης, ο λαός-φορέας και υποκείμενο ουσιαστικής αλλαγής… Ο λαός μας που ξέρει και όταν θέλει, μπορεί να γράφει την Ιστορία.

Αρκεί η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να του δώσουν χώρο και ρόλο ….

«Γιατί ένας λαός ίσως χρειαστεί ξανά και ξανά να επιβεβαιώσει τον εαυτό του: Κάθε φορά που θα είναι αναγκασμένος να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία του, την κυριαρχία του, την αξιοπρέπειά του και την περηφάνια του, τη δημοκρατία του, την πολιτική του ύπαρξη, κάθε φορά που θα χρειαστεί να ξαναπούμε όλοι μαζί: “Εμείς, ο λαός”». (Από το μήνυμα που έστειλε ο υπουργός Παιδείας Α. Μπαλτάς στους μαθητές, με την ευκαιρία της εθνικής επετείου)

Άβα Μπουλούμπαση, Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ