Αγαπητέ μου εαυτέ!
Γράφει η Ασπασία Γεωργιλή

Η σημασία της αυτοεκτίμησης παρουσιάζει σπουδαία θέση στην ανθρώπινη ύπαρξη κι είναι καθοριστική σε ευρύτερους τομείς της. Χαρακτηρίζει τη συνολική εικόνα , αυτό-εικόνα του ατόμου που πλαισιώνει την καθημερινή του ζωή, διαμορφώνοντας  τόσο την  ατομικότητα όσο και τις  διαπροσωπικές του σχέσεις.

Η αυτοεκτίμηση με απλά λόγια είναι η αντίληψη που έχει το  κάθε άτομο για τον εαυτό του. Σε αυτήν εμπεριέχεται κι η αντίληψη του εαυτού σε σχέση με τους άλλους, δηλαδή στο πως νομίζει το άτομο ότι τον «βλέπουν» οι άλλοι. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτοεκτίμηση, που όμως αυτή διαφέρει όσον αφορά την ποιότητα των χαρακτηριστικών της. Έτσι υπάρχει ο διαχωρισμός σε άτομα με χαμηλή και άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση.

Η συνειδητοποίηση του πολύπλευρου εαυτού μας είναι σημαντική, αρκεί να είναι και ρεαλιστική. Η αυτό-παραδοχή είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη της αυτό-αντίληψης, το να γνωρίζω δηλαδή και να δέχομαι όλα τα στοιχεία του εαυτού μου, τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά, να αποδέχομαι τις επιτυχίες και αδυναμίες μου, σαν ανθρώπινη φύση και τελικά να επιφέρω την αλλαγή που επιθυμώ, για  την αυτό-βελτίωση σε έναν ή σε πολλούς τομείς. H θετική στάση απέναντι στον εαυτό αλλά και στις αντιξοότητες της καθημερινότητας,  είναι το σημείο αναφοράς για τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση. Μερικά ακόμα κοινά στοιχεία τους είναι,  η ανάληψη ευθυνών – πρωτοβουλιών, υπευθυνότητα, τόλμη, δημιουργικότητα, αναγνώριση ταλέντων – δεξιοτήτων, στοχοθέτηση, αγάπη και σεβασμό προς τους άλλους ανθρώπους, αισιοδοξία, αυτοέλεγχος  κι άλλα πολλά.

Γίνεται λοιπόν συνειδητό το πόσο μπορεί να βελτιωθεί ο ρόλος μας  μέσα  στην οικογένεια, στο εργασιακό μας χώρο, στις προσωπικές μας σχέσεις κ.ο.κ.,  έχοντας εξασφαλίσει κάτι απλό, την αγάπη για τον εαυτό μας. Σε αυτό το σημείο είναι αρκετά σημαντικό να τονιστεί η διαφοροποίηση της αυτοεκτίμησης με τη ναρκισσιστική διαταραχή (υπέρμετρη εγωκεντρικότητα), που σε αντίθεση με αυτού του τύπου διαταραχής,  το άτομο είναι ικανό να αγαπήσει το ίδιο ουσιαστικά και τους συνανθρώπους του.

Βέβαια δε γεννιέται ένας άνθρωπος με η χωρίς αυτοεκτίμηση. Είναι κάτι που αποκτιέται σταδιακά από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής του από τους Σημαντικούς Άλλους όπως την οικογένεια, το σχολείο, τις παρέες, τους συναδέλφους του. Σίγουρα οι Άλλοι συντελούν στο να επικυρώσουμε αυτό που είμαστε, γιατί ο τρόπος με τον οποίο μας βλέπουν επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας αλλά γίνεται αντιληπτό ότι η χαμηλή αυτοεκτίμηση , κυρίως  πηγάζει από τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι βλέπουμε κι αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας.

Η αισιόδοξη πλευρά του θέματος είναι ότι μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση μας κι από χαμηλή να την αυξήσουμε τόσο που να νιώθουμε καλά ακόμα και στις πλέον δύσκολες καταστάσεις της ζωή μας. Μερικοί τρόποι ενίσχυσης είναι:

• Αυτογνωσία (αναγνώριση ολόκληρης της οντότητας)
• Καταγραφή όλων των επιτυχιών και των θετικών χαρακτηριστικών που όλοι έχουμε
• Αποδοχή των αποτυχιών και των αρνητικών στοιχείων της προσωπικότητας με την ίδια αγάπη και σεβασμό
• Δημιουργία  ή αξιολόγηση  ρεαλιστικών στόχων
• Αντιμετώπιση του φόβου αποτυχίας, αλλαγή συμπεριφοράς ως προς αυτό τον φόβο (γιατί απλώς με τα λάθη γινόμαστε σοφότεροι)
• Ανάληψη ευθυνών κι αποφυγή θυματοποίησης (αποδοχή των συνεπειών των εκάστοτε επιλογών)
• Αποφυγή σύγκρισης με τους άλλους και τη ζωή τους, καθώς η μοναδικότητα του καθενός είναι η ύψιστη ανθρώπινη  αλήθεια
• Αγάπη κι υποστήριξη σε άλλους ανθρώπους,  καθώς ο αλτρουισμός βοηθά στο να νιώθουμε σημαντικοί
• Θετική κι αισιόδοξη στάση ζωής
• Περιποίηση και φροντίδα του εαυτού

Σε κάθε περίπτωση, κάθε φάση της ύπαρξής μας είναι σημαντικό και ταυτοχρόνος, τρόπον τινά απλό,  να ζήσουμε τη ζωή μας πιο απολαυστικά και με πληρότητα, με το να γίνουμε Εμείς,  και όπως έχει πει κι ο Oscar Wilde (Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας):

«Να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι»