«Τον νυμφώνα σου βλέπω…»
Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ˙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα, και σώσον με.
Πάσχα στη Μονεμβασία σημαίνει κατανυκτικές λειτουργίες στην εκκλησία του Ελκομένου Χριστού, όλες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Την Μεγάλη Πέμπτη πανηγυρίζει ο ιερός ναός του Ελκομένου Χριστού, χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του ποιητή:
«Ναί, ἀλήθεια, ὁ Ἑλκόμενος ἔχει δυὸ χέρια
τόσο λυπημένα μέσα στὴ θηλειά τους
ὅμως τὸ φρύδι του σαλεύει σὰν τὸ βράχο ποὺ ὅλο
πάει νὰ ξεκολλήσει πάνου ἀπ᾿ τὸ πικρό του μάτι »
Τη Μεγάλη Παρασκευή ιδιαίτερη στιγμή αποτελεί η περιφορά του Επιταφίου στα βυζαντινά καλντερίμια, τα εγκώμια αντηχούν στο βράχο ενώνοντας με τον ουρανό το μελαγχολικό συναίσθημα, οι πιστοί ακολουθούν κρατώντας κεράκια και οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα.
Η πύλη του πολιτισμού από την « μόνη έμβαση » υποδέχεται το Μεγάλο Σάββατο το Άγιο Φως, στην πλατεία του Ελκομένου Χριστού ακούγεται κάτω από τον έναστρο ουρανό το
“Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών”.
Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα αναβιώνει το κάψιμο του Ιούδα.
Η ευγένεια της βυζαντινής καστροπολιτείας, στοχαστικά συμπληρωμένη από τη μοναδικότητα του Κάστρου, συνοδεύει το Πάσχα στη Μονεμβασία.