Τι είναι το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς» και ποιούς αφορά!

Το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς» αναφέρεται στην  απομάκρυνση των παιδιών από την οικογενειακή-πατρική εστία, που σηματοδοτεί για εκείνα μια νέα αρχή στη ζωή τους, που όμως συγχρόνως δημιουργεί έντονα και αρνητικά συναισθήματα στους γονείς αυτών.

Λύπη, ματαίωση, έλλειψη ενδιαφέροντος για οποιαδήποτε δραστηριότητα και ακόμα περισσότερο το αίσθημα μοναξιάς, είναι μερικά από τα κυρίαρχα συναισθήματα που νιώθουν οι γονείς και κυρίως οι μητέρες, ενώ αυτόματα δημιουργούνται ερωτήματα όπως «και τώρα τι γίνεται; για ποιον να ενδιαφερθώ; ποιο είναι το νόημα  τώρα της ζωής μου;».

Οι λόγοι  απομάκρυνσης των παιδιών μπορεί να είναι πολλοί και μάλιστα ευχάριστοι τις περισσότερες φορές. Συνήθως, τα ενήλικα πλέον παιδιά, επιλέγουν να σπουδάσουν  και μάλιστα στην πλειοψηφία τους προτιμούν άλλη περιοχή από εκείνη που διέμεναν, να εργαστούν, να παντρευτούν ή ακόμα τα αγόρια να πάνε στρατό. Με λίγα λόγια, περισσότερο ανεξάρτητα, αποφασίζουν πλέον να ανοίξουν τα φτερά και να πετάξουν μακριά από τη φωλιά τους, δηλαδή το σπίτι και την οικογένεια, επιθυμώντας έτσι να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι ζωής.

Οι γονείς, και  ενώ στην ουσία αυτό επιζητούν και  γνωρίζοντας από την αρχή ότι κάποια στιγμή θα φτάσει εκείνη η ώρα, παρ’ ολ’ αυτά, βρίσκονται ψυχικά απογυμνωμένοι σαν φτάσει η μέρα που το παιδί τους φτιάχνει τη βαλίτσα. Θα ήταν σημαντικό να αναφερθεί η φυσιολογικότητα αυτής της κατάστασης, δίχως να δημιουργούνται επιπλέον αισθήματα  ενοχής στους γονείς.

Η ένταση του συνδρόμου όμως, καθώς και η διάρκεια αυτού, σίγουρα έχει να κάνει με την προηγούμενη σχέση γονέα-παιδιού αλλά και μεταξύ του ζευγαριού. Όσο, δηλαδή,  πιο ποιοτική και υγιή σχέση είναι μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, τόσο πιο ομαλό θα είναι και το στάδιο της αποχώρησης .

Οι γονείς, θα ήταν πολύ σημαντικό στη φάση αυτή,  να επαναπροσδιορίσουν το γονεϊκό τους ρόλο και να λειτουργήσουν υποστηρικτικά στο παιδί τους. Να κοιτάνε με αισιοδοξία το γεγονός αυτό και όχι με ανασφάλεια ή φόβο (καθώς πρόκειται για  δικές τους και μόνο ανησυχίες), να συνειδητοποιήσουν όλους εκείνους τους λόγους που νιώθουν έτσι, στη συνέχεια να αποδεχθούν  τα συναισθήματά τους ως φυσιολογικά και τελικά να βρουν, τον κατάλληλο  γι αυτούς, τρόπο ανακούφισης αυτής της απώλειας. Η αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ του ζευγαριού κρίνεται επίσης απαραίτητη.

Επιπλέον, θα ήταν αρκετά βοηθητικό στο στάδιο αυτό, να εντάξουν νέα ενδιαφέροντα και να αντιληφθούν την κατάσταση ως μια καλή ευκαιρία δημιουργίας νέων στόχων και πραγματοποίηση  ξεχασμένων επιθυμιών.  Με τον τρόπο αυτό , να ξεκινήσουν παράλληλα με το παιδί τους , το δικό τους καινούργιο ταξίδι και γιατί όχι ακόμα και να ανταλλάσσουν μεταξύ τους εμπειρίες..

Πολύ ψύχραιμα λοιπόν, οι γονείς να συνεχίσουν να ζουν κι αυτοί ανεξάρτητα από το παιδί και ταυτόχρονα διακριτικά κοντά του. Να διατηρούν πάντα μια ζεστή φωλιά ώστε αυτό να επιθυμεί να επιστρέφει πάντα μέσα εκεί!