Υπάρχει κανείς που δεν έχει ακούσει σήμερα για τα προσωπικά δεδομένα? Είμαι βέβαιος, κανείς!
Στη σύγχρονη εποχή που διατρέχουμε, την εποχή των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου, τα δεδομένα (data) κυριολεκτικά πάνε και έρχονται από τη μια άκρη του πλανήτη έως την άλλη και σε πολλές περιπτώσεις σε πραγματικό χρόνο (real time). Μέσα σε αυτό λοιπόν τον τεράστιο όγκο δεδομένων ενυπάρχουν και ευαίσθητα στοιχεία που αφορούν συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα (ανθρώπους) και τα οποία τα εξατομικεύουν από το ευρύ σύνολο. Τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά συνιστούν με απλά λόγια τα προσωπικά δεδομένα, πολύτιμα και άξια προστασίας αγαθά.
Το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων έχει αναγνωριστεί τόσο από Διεθνείς Οργανισμούς (Ο.Η.Ε., Ε.Ε., κ.α.), όσο και από κράτη και τυγχάνει σχετικής δικαιικής προστασίας. Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήδη από το έτος 1995, ήταν σε ισχύ η Οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, που σκοπό είχε την εναρμόνιση της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των φυσικών προσώπων όσον αφορά τις δραστηριότητες επεξεργασίας και τη διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα μεταξύ κρατών μελών.
Η Οδηγία αυτή είχε ενσωματωθεί στην Ελληνική έννομη τάξη με το Ν. 2472/1997 με σχετικό τίτλο: «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα». Πλέον, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο αποτελεί ο Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Απριλίου 2016 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της Οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων).
Ειδική μνεία γίνεται στο στοιχείο 1 του άρθρου 4 του Κανονισμού με τίτλο «Ορισμοί», όπου εκεί παρέχεται η ακόλουθη επεξήγηση: «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα»: κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο («υποκείμενο των δεδομένων»)· το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα, ιδίως μέσω αναφοράς σε αναγνωριστικό στοιχείο ταυτότητας, όπως όνομα, σε αριθμό ταυτότητας, σε δεδομένα θέσης, σε επιγραμμικό αναγνωριστικό ταυτότητας ή σε έναν ή περισσότερους παράγοντες που προσιδιάζουν στη σωματική, φυσιολογική, γενετική, ψυχολογική, οικονομική, πολιτιστική ή κοινωνική ταυτότητα του εν λόγω φυσικού προσώπου».
Βεβαίως, εδώ δε θα σταθώ στην παρουσίαση του ισχύοντος Κανονισμού για την Προστασία των Δεδομένων, ούτε θα επιχειρήσω σύγκριση των προαναφερόμενων νομοθετημάτων ενωσιακού και εθνικού δικαίου. Εκείνο όμως που θα τονίσω είναι το γεγονός ότι οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στη διαχείριση των προσωπικών μας δεδομένων που προβάλλουμε και δημοσιεύουμε προς τρίτους.
Ακόμη πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είμαστε στις περιπτώσεις δεδομένων που αφορούν ανήλικους. Η προστασία αυτών των ομάδων δεν αποτελεί χρέος μόνο της Πολιτείας, αλλά κυρίως των γονέων ή όσων έχουν αναλάβει την επιμέλεια των ανηλίκων.
Χρήστος Γ. Μουζάκης
Δικηγόρος Καλαμάτας – mouzakischris@gmail.com