Πηνελόπη Κιοσσέ – Βουνελάκη

Εκατό σχεδόν χρόνια πριν, το 1916, στο Κάστρο Μονεμβασίας, ο παππούς μας ο Γιώργος Βουνελάκης αποκτά με την συζυγό του Σταματική, το πρώτο τους παιδί, το Νίκο. Δύο χρόνια μετά το 1918 έρχεται στο κόσμο το δεύτερο παιδί τους, η Πηνελόπη και τέσσερα χρόνια μετά, το 1922, αποκτούν το τρίτο και τελευταίο παιδί τους τον Ηλία. Ο Νίκος και ο Ηλίας Βουνελάκης ευρίσκονται στους κόλπους του Θεού και μας κοιτούν από ψηλά. Ο θάνατος της θείας Πηνελόπης κλείνει έτσι οριστικά αυτό τον κύκλο των απογόνων του παππού μας του Γιώργου Βουνελάκη.

Πόνο και θλίψη νοιώθουμε γιατί έφυγε από κοντά μας ο δικός μας άνθρωπος. Ο πόνος αυτός μεγαλώνει όταν συναισθανόμαστε ότι έφυγε από κοντά μας μια μάνα, το πολυτιμότερο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο πόνος όμως αυτό γίνεται δυσβάστακτος όταν συνειδητοποιούμε ότι έφυγε από κοντά μας μια γνήσια Μονεμβασιώτισσα. Ένα άτομο από εκείνα που έζησαν και μεγάλωσαν στην Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. Σ’ εκείνο τον σκληρό βράχο παλεύοντας να τον κρατήσουν ζωντανό τα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Η θείας μας η Πηνελόπη έφυγε από κοντά μας έχοντας ζήσει μια ήρεμη και συνετή ζωή. Μια ζωή στην πορεία της οποίας δεν έβλαψε και δεν πίκρανε με λόγια ή έργα κανένα συνάνθρωπό της. Φρόντισε με πολύ αγάπη το δέντρο της οικογένειάς της και απόλαυσε τους καρπούς του, αποκτώντας με τον καλό της σύζυγο Λευτέρη δύο εξαίρετα παιδιά, τον Γιώργο και τον Ανδρέα, οι οποίοι λαμπρύνουν την κοινωνία μέσα από την όλη εν γένει στάση τους. Δύο παιδιά που πάνω απ’ όλα θα συνεχίσουν να καλλιεργούν το χωράφι των γονιών τους,διατηρώντας έτσι ζωντανή και άσβεστη τη μνήνη τους.

Εύχομαι το επουράνιο ταξίδι της θείας Πηνελόπης να είναι γαλήνιο σαν την επίγεια ζωής και ο Δίκαιος Κριτής να την κατατάξει σε σκηνές δικαίων.

Γιώργος Η. Βουνελάκης