Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε. Οδυσσέας Ελύτης

Λίγα λόγια για το έργο :Η Μαρία Νεφέλη είναι σκηνικό ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη.

Δημοσιεύθηκε το 1978 ένα χρόνο πριν από την βράβευση του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η ποιητική συλλογή διαρθρώνεται σε τρία μέρη και έχει μορφή διαλογική, στήνοντας  μια υπερφυσική συνομιλία ανάμεσα στη Μαρία Νεφέλη και τον Αντιφωνητή, που δανείζει τη φωνή του στον ίδιο τον ποιητή. Πλασμένη από το υπερβατικό υλικό των περισσότερων γυναικείων μορφών που κατοικούν την ποίηση του Ελύτη, η αχρονική Μαρία Νεφέλη προσωποποιεί την αιώνια  δυνατότητα του κόσμου να αποδράσει από τον εαυτό του προς μία νέα διάφανη πραγματικότητα. Επιστρέφοντας στον  λυρισμό και τον  αισθησιασμό των πρώτων χρόνων ο Ελύτης συμπυκνώνει εδώ, όπως και σε όλα τα έργα της όψιμής περιόδου του, εκείνη την ποιητική ιδέα  που αντιλαμβανόταν ως  μία μεταφυσική του φωτός.

από την “ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ”:

Την αλήθεια τη “φτιάχνει” κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.

Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε.

Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της.

Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία.

Έχει τη μέση της και η άκρη – άκρη.

Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.

Δίνε δωρεάν το χρόνο αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς!

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία.

Όταν ακούς “τάξη”, ανθρώπινο κρέας μυρίζει.