Η Χαρούλα στους εφτά ουρανούς

«…Πόση γη, άραγε, να απαιτείται για να φιλοξενηθούν σπίτια και δρόμοι, γονείς και συγγενείς, φίλοι και γείτονες, ένας μικρός αδελφός, δέντρα και πουλιά, ακρογιάλια και καμινάδες, βαρκούλες και μελισσόπουλα; Πού να χωρέσουν άλογα και κατσικάκια, εκκλησιές και εξοχές, χάδια και φιλιά, αγάπες και παράπονα, αποχαιρετισμοί και ταξίδια; Βιβλία και παιχνίδια; Μεγάλη έκταση, νομίζετε; Λάθος. Ένα δωμάτιο τριάμισι επί τέσσερα είναι αρκετό για να μετακομίσουν και να εγκατασταθούν όλα όσα αγαπάς και λαχταράς».

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του, το καινούριο μυθιστόρημα της Ελένης Σαραντίτη, Η Χαρούλα στους εφτά ουρανούς, σε οδηγεί σ’ έναν κόσμο αξιών ακριβό και λησμονημένο, σ’ έναν άλλο κόσμο. Τρυφερό και αγαπητικό, ακέραιο και εύθραυστο. Άνθρωποι και φύση αξεδιάλυτα δεμένοι σε σύμπαν ουμανιστικό, απολαυστικό. Με κλειδιά τη γλώσσα της συγγραφέως, γλώσσα δυσεύρετη, γεμάτη θάλπος, και τις λέξεις, λέξεις ακριβές, πληθυντικές λέξεις, ο αναγνώστης ανοίγει σιγά σιγά τις πόρτες.

Τι συναντά;

Μια ποιητική χώρα. Χρώματα και μυρωδιές, ήχους αρχετυπικούς, όλες του τις αισθήσεις. Αφή, γεύση, όσφρηση και όραση μπλεγμένες σε παιχνίδια εικονικά και ηχητικά. Ευγένεια, καλοσύνη, αληθινή συγκίνηση. Συναντά τη Χαρούλα και την Ειρήνη, δυο έφηβες που ακούν την καρδιά τους και προχωρούν. Αλλά και όλους τους άλλους. Γενναιόδωρους, προικισμένους με αξιοπρέπεια, διακριτικότητα, ντροπαλότητα. Χάρες που τους οπλίζουν με δύναμη να αντισταθούν σε ό,τι παρουσιάζεται ως αναπόφευκτο, τελεσίδικο, όπως είναι η τύχη των οικείων της Χαρούλας, που ταξιδεύοντας με τον ναυτικό πατέρα αιχμαλωτίζονται από Σομαλούς πειρατές. Η έφηβη Χαρούλα, ένα πλάσμα μαγνητικό, μετακομίζει από τη Θεσσαλονίκη στη Λακωνία, στο σπίτι του αδελφικού φίλου του πατέρα της και πατέρα της Ειρήνης. Μαζί της, συμπαραστάτης στην αγωνιώδη αναμονή, όλη η οικογένεια που δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα. Τελετουργίες παρηγορητικές, εμψυχωτικές, τραπέζια, συνταγές, επισκέψεις, βόλτες, λόγια-βάλσαμο, μια συνεχής κίνηση. Και η γραφή της Ελένης Σαραντίτη μια συνεχής κίνηση κι αυτή, μέσα-έξω, έξω-μέσα, ξεδιπλώνεται σαν ποτάμι που αφήνει στο πέρασμά του αναμνήσεις, βιώματα, ονειροπολήσεις, ρεμβασμούς, αλλά και ένα δυνατό παρόν. Μια πολύτιμη φιλία. Ενσυναίσθηση, αγάπη, ελπίδα. Μέσα, το σπίτι, η εστία, οι γυναίκες. Γυναίκες-μητέρες, γυναίκες-παιδιά, γυναίκες-έφηβες, γυναίκες-ονειροπαρμένες, γυναίκες-αγκαλιά, γυναίκες-θάλασσα. Γυναίκες και νέα κορίτσια περιδιαβάζουν στην ποιητική σκηνή της Σαραντίτη και μας κάνουν σινιάλο.

Έξω η Λακωνία. Αυτός ο χώρος-πατρίδα, η άλλη αγκαλιά, μέσα από τους τρόπους και τους τροπισμούς του λόγου, προβάλλει σαν χώρος εκστατικός, ακαταμάχητος, παραδεισένιος. Η σχέση με τη φύση-μητέρα-μικρή πατρίδα που αναδύεται σε κάθε σελίδα, καταργεί τη μοναξιά, την ερημιά. Του καθενός, της Χαρούλας, που εδώ είναι ίσως η πιο μόνη.

Ο αναγνώστης έχει πολλές φορές την αίσθηση ότι διαβάζει δυο ιστορίες ταυτόχρονα, δεμένες μεταξύ τους μαγικά. Την ιστορία της Χαρούλας και την ιστορία της Λακωνίας, άλλης γυναίκας αυτής, μητρικής, καρποφόρας, ελκυστικής, αρχετυπικής. Η Χαρούλα στην αγκαλιά της Λακωνίας και η Λακωνία στην αγκαλιά της Χαρούλας. Και οι δυο στην αγκαλιά της συγγραφέως, που στοργικά τις σιγοντάρει.

Η Ελένη Σαραντίτη, με καταγωγή από τη Νεάπολη Λακωνίας, πολυβραβευμένη συγγραφέας, αρθρογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, γίνεται εδώ, σ’ αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, εκτός από αφηγήτρια της ιστορίας, γεωγράφος, ζωολόγος, ορνιθολόγος, βοτανολόγος, εξερευνήτρια, ανθρωπολόγος.

Μέσα από την ιστορία της Χαρούλας καταφέρνει να μας νανουρίσει μητρικά, να μας μεταμορφώσει, ψιθυρίζοντάς μας μυστικά ότι η φύση και η αγάπη δεν τελειώνουν ποτέ. Έχουν μια ανεξάντλητη γονιμότητα.

Το εμβληματικό εξώφυλλο είναι της Φωτεινής Στεφανίδη. Μια εικόνα πλημμυρισμένη από εσωτερικότητα και ψυχική διέγερση, που αφήνει βαθύ αποτύπωμα στη μνήμη και στην καρδιά!

Το βιβλίο απευθύνεται σε εφήβους και ενήλικες.

Συγγραφέας : Ελένη Σαραντίτη 

Γεννήθηκε στη Νεάπολη Λακωνίας, από δεκαεπτά ετών, όμως, ζει στην Αθήνα. Έμαθε βιβλιοθηκονομία στην Εθνική Βιβλιοθήκη και αγγλικά σε κολέγιο του Λονδίνου. Στα δεκαεννέα της χρόνια τυπώνεται το πρώτο της βιβλίο, διηγήματα, το οποίο διδάσκεται στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ άρχισαν να δημοσιεύονται κείμενά της σε Αθηναϊκές εφημερίδες. Το εφηβικό βιβλίο της “Κάποτε ο Κυνηγός” απέσπασε τον Έπαινο της ΟΥΝΕΣΚΟ στον παγκόσμιο διαγωνισμό νεανικής λογοτεχνίας με θέμα την ανοχή και την κατανόηση, τιμήθηκε με το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού παιδικού βιβλίου και επίσης με το Κρατικό Βραβείο νεανικού βιβλίου του Υπουργείου Πολιτισμού. Από τα δέκα -εν συνόλω- βιβλία της, τρία έχουν γίνει σίριαλ για την κρατική τηλεόραση και αρκετά διηγήματά της μεταφράστηκαν στα γερμανικά, σουηδικά και δανέζικα.
Συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση σε εκπομπές βιβλίου ενώ σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας δημοσιεύει κατά καιρούς διηγήματα, άρθρα, ταξιδιωτικά, πορτρέτα συγγραφέων. Το ιστορικό μυθιστόρημά της “Ο κάβος του Αγίου Αγγέλου” ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 2000. Συνεργάζεται επίσης με τα ηλεκτρονικά περιοδικά βιβλίου diastixo.gr και Bookbar.gr. Αποσπάσματα από έργα της υπάρχουν στο Ανθολόγιο Ε΄ & ΣΤ΄ Δημοτικού, στα Νέα Ελληνικά των Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου. Για την προσφορά της στο παιδικό βιβλίο ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου την τίμησε με το Μεγάλο Βραβείο 2011.

 

                                                                                                    Εκδόσεις: Πατάκη