Είναι αλήθεια ότι έχω μια αδυναμία στον έντυπο λόγο και στο ότι αυτός προσφέρει στον άνθρωπο και γενικότερα στην κοινωνία. Ότι γράφεται είναι πολύ σημαντικό, γιατί μεταφέρει το είναι και τα πιστεύω του κάθε συγγραφέα αλλά και είναι διαθέσιμο στις επόμενες γενιές.
Δεν είχα πάει καλά – καλά σχολείο, όταν ήρθα σε επαφή με τις δυσκολίες αλλά και το μεράκι ενός εκδότη μιας επαρχιακής εφημερίδας. Στον θείο και νονό μου Ηλία. Ίσως σ’ αυτόν οφείλω και την αγάπη μου στην συγγραφή.
Θυμάμαι σε τακτά χρονικά διαστήματα να έρχεται με την Μυρτιδιώτισσα ή με ταξί η ύλη της εφημερίδας και να την πηγαίνω με τον πατέρα μου στο μικρό τυπογραφείο της Γερανίου για εκτύπωση. Μετά από λίγες μέρες, όταν ήταν τυπωμένη, ακολουθούσαμε το ίδιο δρομολόγιο και τη στέλναμε με το πλοίο στη Μονεμβασιά.
Αυτό συνέβαινε μέχρι να ομαλοποιηθεί η όλη διαδικασία και όλα να γίνουν πιο εύκολα.
Όταν τύχαινε και βρισκόμουν στην Μονεμβασιά κυρίως καλοκαίρι και γιορτές, η έτοιμη εφημερίδα έπρεπε να διπλωθεί και να κολληθούν τα χαρτιά με το όνομα και την διεύθυνση του παραλήπτη. Θυμάμαι ακόμα την μυρωδιά του μελανιού, της κόλλας με την οποία κολλούσαμε τα μικρά χαρτιά των διευθύνσεων, καθώς και τα μαυρισμένα δάκτυλα από το μελάνι της εφημερίδας.
Γι’ όλα αυτά είναι πολύ σημαντικό για μένα ιδιαίτερα, που ο ξάδελφός μου ο Γιώργος αποφάσισε να την επανεκδόσει σε ηλεκτρονική μορφή κατ’ αρχήν και εύχομαι να μπορέσει να την εκδόσει και σε έντυπη φόρμα, το επόμενο διάστημα. Το οφείλει στους «πρωτεργάτες» της εφημερίδας αλλά και στον τόπο μας.
Καλή επιτυχία, Γιώργο
Γιώργος Κιοσές Φαρμακοποιός – Συγγραφέας
Αντιπρόεδρος των Απανταχού Μονεμβασιτών