Διαχείριση ή Κατεδάφιση – Μια άλλη άποψη

Παρακολουθήσαμε τις προάλλες στη Μονεμβασία την κατεδάφιση του παλιού λυόμενου οικήματος, το οποίο φιλοξενούσε υπηρεσίες του Λιμεναρχείου. Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα προηγήθηκε κατεδάφιση ενός άλλου παλαιού ισογείου κτιρίου, το γνωστό ως ψαράδικο. Και στις δύο περιπτώσεις σοβαρός λόγος πιστεύουμε ήταν η αισθητική και περιβαλλοντική όχληση.

Θα δεχθούμε το λόγο, την ανάγκη να απελευθερωθεί ο χώρος του παραλιακού μετώπου και επιπλέον, για το κτίριο του ψαράδικου θα προσθέσουμε ότι εφαπτόταν ή ευρισκόταν μέσα στη ζώνη του αιγιαλού, αγνοώντας βέβαια τη μικρή του ιστορία, μια και πέραν των άλλων ήταν το κτίριο που στέγασε τα μηχανήματα ηλεκτροδότησης της πόλης.

Το λυόμενο οίκημα από την άλλη, ήταν ένα κτίριο τμήμα του οποίου διέθετε οικοδομική άδεια, ευρισκόταν εκτός ζώνης αιγιαλού και θα μπορούσε κάλλιστα να αποκτήσει νομιμότητα και το επιπλέον τμήμα του. Ήταν βέβαια ένα κτίσμα που έχριζε επεμβάσεων συντήρησης και που σαφώς, δεν εναρμονιζόταν αισθητικά με το περιβάλλον.

Προσεγγίζοντας όμως κάποιος το όλο θέμα από μία άλλη οπτική γωνία, θα μπορούσε να εκφράσει αυτό που ονομάζουμε «η άλλη άποψη» και να πει, ότι αυτό το κτίριο είχε τη δυνατότητα να τροποποιηθεί αισθητικά και να μετατραπεί ίσως σε ένα χρήσιμο και χρηστικό χώρο. Θα μπορούσε ενδεχομένως να φιλοξενήσει ένα κτίριο ενημέρωσης του κοινού, με δεδομένο μάλιστα ότι είμαστε σε έναν χώρο τουριστικό και ενδιαφέρον, με πλούσιο ιστορικό παρελθόν. Θα μπορούσε να μετατραπεί πιθανόν σε δημόσιες τουαλέτες, σε ένα τόπο όπως η Μονεμβασία, που δέχεται πολλούς επισκέπτες και αποτελεί βασικό και ίσως κυρίαρχο πόλο έλξης για το Δήμο. Θα μπορούσε να φιλοξενεί συλλόγους και σωματεία της περιοχής. Θα μπορούσε ακόμα και να ενταχθεί ως χρήση στην ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της περιοχής.

Είναι η άλλη άποψη η οποία ορίζει ότι αντί να καταστρέφεις, πράγμα το οποίο είναι εύκολο, αξιοποιείς ακόμα και αυτό που θεωρείς ότι μολύνει αισθητικά το περιβάλλον, μετατρέποντας το σε ένα χώρο χρήσιμο και ωφέλιμο. Και βέβαια ακόμα και αν γκρεμίζεις κάτι δεν το προβάλεις ως έργο και βέβαια, δεν φωτογραφίζεσαι στα ερείπια ενός κτίσματος, που είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούσε κομμάτι της νεότερης ιστορίας αυτού του τόπου.

Τέλος, να επισημάνουμε ότι ορισμένες φορές καλό είναι να υπάρχει διάλογος, ιδιαίτερα με ενεργούς πολίτες, προκειμένου να δίνεται η δυνατότητα έκφρασης της «άλλης άποψης», με σκοπό πάντα να προλαμβάνουμε πιθανές εσφαλμένες κινήσεις και παράλληλα, να έχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα για τον τόπο και τους πολίτες.