Από τα τηλεπαράθυρα στα social media

Πολλά χρόνια ακούγαμε από τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Η χώρα συνεχώς γύριζε σελίδα. Τελικά η χώρα γύριζε σελίδες σε βιβλίο που δεν έγραφε τίποτα ή σε βιβλίο που είχε μόνο λευκές σελίδες. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι γύριζε σελίδες στο βιβλίο με τα βερεσέδια. Στην Ελλάδα τόσα χρόνια επικρατούσε μια ψευδαίσθηση ευημερίας που στηριζόταν στον υπερδανεισμό. Μια ευημερία τυχάρπαστη που δεν δημιουργούσε ανάπτυξη και υποδομές στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Αγροτικό  και  Βιομηχανικό τομέα. Επικρατούσε μια ψεύτικη αξιοκρατία που την έπλαθε ο συνδικαλισμός και της οποίας θύματα σήμερα είναι τα νέα παιδιά με τα τόσα προσόντα και σπουδές.

Ο χρόνος έχει πυκνώσει πολύ από ώρες ευθύνης. Έρχεται γεμάτος με ιστορικές στιγμές ευθύνης που έχουν καταγραφεί και δεν ξεχνιούνται. Βρήκαμε μπροστά μας την ψεύτικη υπόσχεση του χθες, την υπόσχεση της παρακμής, την υπόσχεση που μας βόλευε, την υπόσχεση που μας πρόδωσε. Δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί έχουν πάρει διαζύγιο από την ευθύνη. Θεωρούν την ευθύνη υπόθεση άλλων.

Το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε εκ των έσω. Δηλαδή η ελληνική τηλεόραση για τους δικούς της λόγους αντιγράφοντας ξένα τηλεοπτικά πρότυπα, πριν από πολλά χρόνια, εφάρμοσε τα τηλεοπτικά πάνελ και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων συμμετέχουν σε αυτά και με αμετροέπεια εκτοξεύουν κατηγορίες και σκάνδαλα ο ένας για τον άλλο. Οι συζητήσεις εξελίσσονται σε άθλια, αισχρή και χωρίς όρια δημόσια αντιπαράθεση. Αυτά καθώς και η ανακολουθία λόγων και πράξεων οδήγησαν στην απαξίωση την πολιτική και τους πολιτικούς. Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα η δημόσια τηλεοπτική αντιπαράθεση οδήγησε τον τηλεθεατή στον κορεσμό λασπολογίας. Τελικά δεν ξέρει τι  να πιστέψει. Όσο για τους πολιτικούς μέρα με τη μέρα δεν ιδρώνει το αυτί τους για τίποτα. Στις τηλεοπτικές συζητήσεις η κουβέντα και η αντιπαράθεση περιορίζεται μεταξύ των εκπροσώπων των κομμάτων, σε ερωτήματα  που τίθενται από κάποιους αργυρώνητους δημοσιογράφους και ποτέ, δεν δίνεται η δυνατότητα ζωντανής τηλεφωνικής παρέμβασης  τηλεθεατών.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα τελευταία χρόνια ο ρόλος των ΜΜΕ είναι διαφορετικός και πολύ σημαντικός στην επικοινωνία των πολιτικών με τον ψηφοφόρο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην επιλέγονται οι καλύτεροι από αυτούς που εκτίθενται στην πολιτική.

Τα τελευταία χρόνια έχουν διανθήσει στο δημόσιο βίο τα social media που και αυτά με την σειρά τους παίζουν τον ρόλο τους. Με τη δημιουργία των social media ο κάθε πολίτης μπορεί να μπει και να γράψει ότι θέλει ανώνυμα. Υπάρχουν όμως και επώνυμες καταγγελίες που κυκλοφορούν σε διάφορα site. Οι αναρτήσεις αυτές αφορούν είτε πολιτικά πρόσωπα είτε  συγγενικά και φιλικά  τους πρόσωπα. Και ενώ αναφέρονται σε υπεξαιρέσεις χρημάτων, σπατάλες και διαφόρων ειδών  λαμογιές και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, τα δημοσιεύματα αυτά σπάνια διαψεύδονται και πολύ σπάνια κάποιος από αυτούς τιμωρείται.

Ως χρήστης του διαδικτύου καθημερινά γίνομαι αναγνώστης πολλών τέτοιων αναρτήσεων. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στο δημόσιο βίο και που τα περισσότερα βαρύνουν το πολιτικό μας σύστημα, ως ενεργός πολίτης αισθάνομαι προδομένος από το δημοκρατικό μας πολίτευμα και αγανακτώ. Θέλω να συντριβεί το σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα και που βαφτίζει Δημοκρατία το διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του και Ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Σε όλα αυτά όμως φέρει ευθύνη ο κάθε πολίτης ως ψηφοφόρος, με τις επιλογές του και την ανεκτικότητα του.

Λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δυστυχώς οι πιο πολύ που ασχολούνται με αυτήν, τη χρησιμοποιούν ως πρωτογενές υλικό για να χτίσουν το συμφέρον αυτών και του περιβάλλοντος  τους. Η πλειοψηφία τους μιλά δήθεν πως θα αλλάξει τον κόσμο και κανείς τους δεν μιλά το πως θα αλλάξει τον εαυτό του.

Θεόδωρος Σταυριανόπουλος, Μαθηματικός-MSc Ηθ.Φιλοσοφίας

Υ.Γ.1 Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία «καζίνο» που ζούμε επιβιώνει το όνειρο του παραλόγου και οι πολιτικοί προσπαθούν τα επαναλαμβανόμενα ψέματα να τα κάνουν αλήθεια.
Υ.Γ.2 Το «ρυπαρό» μιντιακό σύστημα μετά την τηλεοπτική πολιτική γκρίνια τώρα λανσάρει γκρίνια και ξεκατίνιασμα στα τηλεοπτικά του παιχνίδια τα οποία υποτίθεται είναι κοινωνικού ενδιαφέροντος. Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνει «παλιοχαρακτήρες» στη νεολαία που παρακολουθεί αυτά τα εύπεπτα τηλεοπτικά προγράμματα.
Υ.Γ.3 «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να ‘στε όλοι καλά.»
Αυτά δήλωσε κάποτε φεύγοντας για το αιώνιο ταξίδι ο Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης πρώην Υπουργός.