Έφυγε – τα ξημερώματα του Σαββάτου – από την ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο Ακαδημαϊκός και ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης. Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός έπειτα από επιδείνωση της υγείας του το τελευταίο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για βαρύτατη απώλεια καθώς θεωρείτο ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους που διαμόρφωσαν την ελληνική μεταπολεμική ζωγραφική μαζί με τον Γιάννη Μόραλη.
«Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί την ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής χωρίς την παρουσία του Τέτση; Η συνολική εικόνα της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής θα έχανε ακαριαία τους υψηλότατους τόνους της και κυρίως αυτό το μεταδοτικό παλμό, αυτό τον ακαταμάχητο οίστρο, το ιαματικό αίσθημα ζωτικής ευφορίας και ψυχικής υγείας που αποπνέουν τα έργα του υδραίου δημιουργού», είχε αναφέρει πριν λίγες ημέρες η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και στενή του φίλη, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, στην εκδήλωση απονομής του νεοσύστατου βραβείου εικαστικών τεχνών «Γιάννης Μόραλης», από το υπουργείο Πολιτισμού, στην οποία η ήδη επιβαρημένη υγεία του δεν του επέτρεψε να παραστεί.
Με πλούσιο πνευματικό, καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο, ύμνησε το ελληνικό φως και χρώμα. Είχε κληροδοτήσει 210 έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη ενώ – με επιστολή του – ζήτησε να διαθέσουν το 20% αυτών προκειμένου να αγοράσουν έργα τέχνης άλλων καλλιτεχνών που λείπουν από τις συλλογές της. Προς τιμήν του στη νέα Εθνική Πινακοθήκη θα φιλοξενείται η μνημειακή «Λαϊκή αγορά» του, στην κεντρική αίθουσα που φέρει το όνομά του.
Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής ενώ την ίδια χρονιά μαθήτευσε κοντά στον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα. Το 1943 σπούδασε στο προπαρασκευαστικό τμήμα της «Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών» στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας.
Από το 1958 έως το 1976 δίδαξε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστή αργότερα ως «Σχολή Βακαλό»), ενώ παράλληλα – έως το 1962 – δίδαξε ελεύθερο σχέδιο στη «Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου». Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης τον εξέλεξε μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Σαο Πάολο (1957) και στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1959). Ακολούθησε (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο «Το Ναυπηγείο», ενώ το 1970 ορίστηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή. Το 1976 ο εκλέχτηκε Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Γ΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής, όπου δίδαξε έως το 1991. Το 1989 η σύγκλητος τον εκλέγει πρύτανη του Ιδρύματος και το 1993 εκλέγεται Ακαδημαϊκός. Είχε παρουσιάσει έργα του σε 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές – ομαδικές εκθέσεις.
Δήλωση του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αρ. Μπαλτάς
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω σε παρελθοντικό χρόνο για τον Παναγιώτη Τέτση. Ειδικά, όταν μόλις πριν λίγες μέρες συμμετείχαμε όλοι στην τιμητική βράβευσή του με το εικαστικό βραβείο Γιάννης Μόραλης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο Παναγιώτης Τέτσης πάντα θα είναι για όλους μας αυτή η μικρή μα τόσο μεγάλη Ελλάδα την οποία «φιλτράριζε μέσα από την καρδιά του» για να την αποτυπώσει στον καμβά του. «Άρμεγε με τα μάτια του το φως της οικουμένης» και το μετουσίωνε άλλοτε σε μια γοητευτικά απρόβλεπτη Αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα, άλλοτε στα αγαπημένα του Υδραίικα άνυδρα βράχια κάτω από το εκτυφλωτικά γυμνό ελλαδικό φως και άλλοτε στα σχεδόν ψυχογραφικά σινικής μελάνης τοπία του.
Τα μεγάλα και σπουδαία έργα τέχνης υπάρχουν πέρα και μετά τους δημιουργούς τους καθιστώντας τη μνήμη τους άσβεστη και εσαεί παρούσα. Εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου για την απώλεια του Παναγιώτη Τέτση και μεταφέρω στους οικείους του τις ευχαριστίες όλων μας για την προσφορά του στην πολιτιστική και πνευματική ζωή του τόπου μας.
Πηγή: naftemporiki.gr